ΑΥΤΟΣΧΕΔΙΟ ΚΑΜΙΝΙ

 

ΑΥΤΟΣΧΕΔΙΟ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟ ΚΑΜΙΝΙ

 

Η ζωή είναι γεμάτη προκλήσεις. Για τις ανάγκες μιας σημαντικής δουλειάς, που ανέλαβα το τελευταίο διάστημα, χρειάστηκε να κατασκευάσω ένα αυτοσχέδιο καμίνι με σκοπό το ψήσιμο μεγάλης διαμέτρου Γλαστροπίθαρων. Πέρα από την πρόκληση της κατασκευής αυτών μεγάλων κεραμικών αντικειμένων, με διάμετρο βάσης 60 εκατοστών και ανώτερη διάμετρο 115 εκατοστών (στα οποία θα αναφερθούμε σε άλλο άρθρο), βρέθηκα αντιμέτωπος  με την πρόκληση του ψησίματός τους, μιας και δεν χωρούσαν στον δικό μου συμβατικό-ηλεκτρικό φούρνο.

Για την κατασκευή αυτού του αυτοσχέδιου καμινιού συνδύασα μονωτικές μεθόδους, που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι τεχνίτες, με σύγχρονα πυρίμαχα μονωτικά υλικά.

Αρχικά, έσκαψα μια λακκούβα στο πρανές του οικοπέδου μου, δίνοντας το επιθυμητό σχήμα. Επένδυσα τα τοιχώματα της λακκούβας, τα οποία ήταν η πίσω πλευρά του καμινιού, με πυρίμαχο πηλό αναμιγμένο με άχυρα, πάχους 5 εκατοστών. Έπειτα, χρησιμοποίησα πορομπετόν (YTONG), το οποίο είναι πυρίμαχο οικοδομικό υλικό, ώστε να κατασκευάσω την μπροστινή πλευρά του καμινιού. Τέλος, δημιούργησα μια αυτοσχέδια οροφή, η οποία ήταν ένα επίπεδο πλαίσιο κατασκευασμένο από οικοδομικά σίδερα, επενδυμένο εσωτερικά με κεραμοβάμβακα πάχους 2,5 εκατοστών ενώ εξωτερικά με πετροβάμβακα 3 εκατοστών. Το ύψος της καμινάδας, η οποία τοποθετήθηκε έπειτα πάνω στην οροφή, ήταν στα 50 εκατοστά. Η τοποθέτηση της καμινάδας πρέπει να γίνει στην απέναντι πλευρά της εισόδου του καμινιού.

Στην πρώτη απόπειρα ψησίματος, η οποία ήταν και αποτυχημένη, χρησιμοποίησα ξύλα ως καύσιμη ύλη. Οι λόγοι αποτυχίας ήταν :

1)      Η καύσιμη ύλη ( Σχίζες Πεύκου) δεν ήταν εντελώς ξερή.

2)      Το καμίνι δεν είχε το απαιτούμενο φάρδος και ύψος ώστε να “Αναπνέει” κατά το ψήσιμο, μην μπορώντας να φτάσω την  επιθυμητή θερμοκρασία των 950 βαθμών Κελσίου.

3)      Μια λάθος τροφοδοσία στους 450 βαθμούς Κελσίου. Παραβίασα την ομαλή αύξηση της θερμοκρασίας (100 βαθμούς Κελσίου/ ώρα) με αποτέλεσμα το σχίσιμο του αντικειμένου.

  *Γενικά, το ψήσιμο των κεραμικών αντικειμένων σε ξυλοκάμινο, απαιτεί μεγάλη εμπειρία και προσοχή. Η άνοδος της θερμοκρασίας δεν μπορεί να ελεγχθεί εύκολα, έστω κι αν χρησιμοποιούνται πυρόμετρα ή άλλου είδους τεχνολογικός εξοπλισμός.

Τελικά, αλλάζοντας την καύσιμη ύλη από ξύλο σε Προπάνιο, τροποποιώντας την είσοδο του καμινιού και διευρύνοντας τον εσωτερικό χώρο, το ψήσιμο του Γλαστροπίθαρου κύλισε ομαλά, φτάνοντας την επιθυμητή θερμοκρασία των 970 βαθμών Κελσίου.

Η κατασκευή αυτού του αυτοσχέδιου καμινιού, ήταν μια μοναδική εμπειρία η οποία μου γέννησε διάφορα ερωτήματα πάνω στο πεδίο της Πειραματικής Κεραμικής.

Α) Οι αρχαίοι έψηναν τα ογκώδη πιθάρια, ένα την φορά ή όλα μαζί ;

B) Πως ήταν το σχήμα του καμινιού, εάν πάρουμε σαν παράδειγμα το τεράστιο πιθάρι που κοσμεί την είσοδο του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης, ύψους 2,1 μέτρων και ανώτερης διαμέτρου 1,5 μέτρων ;

ΥΓ

Όποιος συνάδελφος ή αρχαιολόγος ή γενικά γνώστης αυτού του τομέα έχει πληροφορίες επί των παραπάνω ερωτημάτων, παρακαλώ να σχολιάσει στο παρόν άρθρο ώστε να ανταλλάξουμε τις απόψεις μας.